REISERVARINGEN

Reiservaringen

MTB tour Via Dinarica in Bosnië - Herzegovina,  15 - 22 juni 2024


Hallo Steven,


Inmiddels ben ik weer terug van een prachtige week in Bosnië en ik ben nog steeds aan het nagenieten. Bosnië heeft mij erg verrast. Wat een prachtige natuur en wat een ruimte om lekker te fietsen. De organisatie was erg goed geregeld. Niels heeft er alles aan gedaan om ons een mooie vakantie te bezorgen. Niels heeft veel verteld over de Bosnische cultuur en haar bevolking. Erg interessant! De locaties waar wij verbleven waren heel verschillend. De prachtige etno solo's tot een eenvoudig onderkomen van een bergvereniging, op een oogstrelende locatie, maakten de reis compleet.


Natuurlijk heb ik onderweg foto's gemaakt die je mag gebruiken.


Steven, dank voor de mooie reis. Het was top geregeld en ik boek graag de volgende reis weer bij je!


Hartelijke groet,

Richard Ditzel

Marokko: Hoge Atlas, Saghro en Oasen - 12 - 19 november 2022

Beste Steven,

 

Voor mij was het de allereerste keer dat ik deel uitmaakte van een dergelijke reis. Pas sinds een jaar ben ik verslingerd geraakt aan het mtb’en en een groepsreis had ik nog niet eerder gemaakt. Ik heb best even getwijfeld of ik dit wel moest doen. Na de reis kan ik niet anders dan heel erg enthousiast zijn. Marokko is een prachtig land met dito bevolking, de groep bestond uit hele leuke mensen en de organisatie was top!

 

De communicatie vooraf was top. Het was mij duidelijk wat de reis zou inhouden en wat ik zou moeten meenemen. Daar kan ik je een mooi compliment over geven. Wat ik als prettig heb ervaren is het opzetten van een whatsappgroep met de deelnemers. Met 1 deelnemer en Derk- Jan heb ik zelfs al een keer kunnen fietsen voorafgaand aan de reis. Dat vond ik erg leuk. Dit is geloof ik niet standaard, maar heeft wat mij betreft een toegevoegde waarde. 

 

De reis zelf was een prachtige ervaring. De routes waren prachtig. De keuze om langer of korter te fietsen vond ik prettig. De begeleiding is zeer kundig. Derk Jan heeft mij veel geleerd. Fijn om zo’n ervaren fietser mee te hebben. Ook Saïd (gids) en Saïd (kok) waren top. Met beperkte middelen weten zij smakelijke maaltijden op tafel te zetten. Daarnaast zijn het ook nog eens hele fijne mensen. Altijd een glimlach of een vriendelijk gebaar. Heel fijn! 

 

Met een glimlach kijk ik terug op de reis. Nog wel een kleine suggestie. In de groep merkte ik dat het verwachtingspatroon nogal wat verschilde. Zo waren er deelnemers die vooral mee wilden om te genieten van de omgeving en waren er deelnemers die zichzelf wilden uitdagen. Dit zorgde bij een aantal deelnemers voor een kleine ergernis. Wellicht is het een idee om de verwachting/ervaringsniveau tijdens de eerste briefing uit te vragen bij de deelnemers. Dit kan mogelijk zorgen voor heldere afspraken of onderling begrip.

 

Voor nu wil ik je hartelijk danken voor de onvergetelijke ervaring. Ik ben zeer enthousiast geraakt over een dergelijke reis. Dit is mijn eerste keer, maar zeker niet mijn laatste mtb reis! 

 

Met hartelijke groet,

 

Richard Ditzel


MTB tour Trans Algarve in Portugal,  8 - 15 oktober 2022
Hallo Steven ,



we hebben een fantastische week achter de rug .

De weersomstandigheden leenden zich er ook toe , dagelijks zonnig en 25°c.

We hebben 7 dagen kunnen fietsen en totaal 430 km en 6200 htm bedwongen . Prachtige ritten die iets meer ( rit 1 en 2) off road zouden mogen bevatten .

Accomodaties zijn heel goed (Faro) tot goed . Er was slechts één mindere overnachtingsplaats en dat was in Gordo aan de kust.

Frank is een heel goede begeleider , zeer rustig , gemoedelijke en behulpzaam.

TransAtlas Bike en de Algarve reis zullen mijn companen als ikzelf alvast aanbevelen .

Prijs - kwaliteit : TOP


Met vriendelijke groeten , Marnix

MTB tour in Kirgizië, juli-augustus 2022 - door Tjerry

De mtb reis naar Kirgizië stond al geprikt als must do reis. Door covid iets later dan gehoopt, maar het was er niet minder mooi om. Uitgestrekt, prachtige bergen, lange gravelwegen, hoge passen! Een land met lieve mensen, gastvrijheid, eenvoud en soms luxe. De reis was goed georganiseerd. Hele fijne gids en goede ondersteuning met de chauffeurs en kok! Prachtige herinneringen en ik kijk uit naar een nieuwe reis. Wellicht Uganda? 


Tjerry, Nijmegen Nederland

MTB tour Morocco, "the Long Way Down" by Charlie Coffen - April 2019

Dear Steven,


I’d like to share my notes on our recent experience with Heike on Trans Morocco "the long way down". Feel free to post some or all on your website.


Summary – this is the 3rd trip I’ve done with Trans Atlas Bike, and like the prior two, a very special experience.


I would differentiate this experience as a “journey” rather than a “trip”. We rode south from Marrakech purposefully to our goal, Chegaga and the sand dunes of the Sahara. We crossed the Atlas and Saghro mountains to get there – a distance of 550 kilometers with climbs and descents totally 7000+ meters during seven, full day rides. 


This journey is the masterpiece of our expert Dutch guide, Heike Vanderwoerd and the licensed Moroccan mountain guide Said Hachem, who have been exploring the mountains and oases of Morocco for decades. No two rides during our journey were similar and each ride had its unique pleasures and challenges. The day’s stage served two purposes; (1) to progress to the next accommodation, and (2) to provide a unique perspective on a particular landscape, ecosystem and culture. 


Our journey started in the High Atlas and brought us from the snowy mountain passes to the shifting sand dunes of the Sahara. Along the way, the tinted landscapes and skin tones of mountains and people changed as we shifted through the different geological and ethnic histories of Morocco. Here is how I recall each day:


Day 0 – We arrive midafternoon in Marrakech. There is time before the evening briefing at dinner to visit the city center, but we choose to relax at the hotel and re-arrange our gear. At the dinner / briefing, we meet the other participants – it’s a small group and it doesn’t take long before we are all joking and laughing. There are a few serious moments during the briefing while Heike outlines the itinerary and his expectations of each of us. It’s clear that he expects each of us to ride responsibly and to stay within our abilities, especially on the downhills. A few more laughs and back to our rooms for an early evening.


Day 1 – Breakfast is at o’dark thirty. It’s cold in Marrakech and wet outside. We load up luggage and bikes in the 4x4 and head for the mountains. During the drive, we see blue skies off in the distance, but at times it’s raining pretty hard and the windshield wipers struggle to keep up. Heike is sitting in the front seat with his ski hat on. We arrive at a reservoir, cross the damn and climb a bit more with the car before finding Said with the Land Rover and our bikes. We have an hour to fit out the bikes with our preferred saddles and transfer luggage to the Land Rover. Said will guide us for most of the week. According to Garmin, we start pedaling at 9:47 local time. The journey commences with a 500 meter climb, and we get rained on a bit. I’m just thankful it’s not 35 deg C and sunny as was the last time I was in this neighborhood. By the top of the climb we are above the snow line and the clouds are breaking up. The scenery is magnificent – spring green vegetation in contrast to the red rocks, soils and mud. The earth walled villages blend in with the landscape and their kids chase us up the hill, easily pacing us and laughing all the way. What could be more comical to them than a bunch of pink men in spandex sweating their way up hill on bicycles in the rain? There is a descent, lunch, and another big climb with snowcapped mountain views before we arrive at our gîte for the evening. It’s comfortable, if not rustic. We clean-up for dinner. Everyone wears warm gear and hats at the dinner table. It’s 5 deg C in the room the next morning, colder outside. There is not a cloud to be seen and the skies are crystal clear blue.


Day 2 – We need to be up early for a 9:00 departure. But Heike doesn’t tolerate lateness and we are all on the bike and pedaling at 8:52 (according to Garmin). 10 minutes later, I pass Heike picking himself up out of the mud. It seems even a pro can come off the bike. We have a good laugh. At a bifurcation in the route, Heike informs us that the plans have changed back to the original design. Despite the rains, the “scenic” route has been scouted and is deemed passable by Said, our local mountain guide. We climb up a valley crossing a stream repeatedly. I have the feeling my shoes will be wet until I reach the Sahara, but the scenery is incredible, the grade is mild and we are all having fun. This IS mountain biking! We leave the valley and head off to the next big climb up to 2800 meters with a stop for lunch along the way. We admire a high altitude football match along the way and then carry on to the pass. The descent alternates between thrilling and terrifying, but this is only a taste of what is to come. We are through the humid part of the Atlas and now head towards the southern and decidedly drier side. We encounter no more puddles and the only green colors we see are due to irrigation or copper minerals in the rock. We arrive at the bottom flat and cycle the road for some distance to the next lodging. It’s warm enough that we take our tea in the shade. The hats, gloves, jackets and leggings are stowed for the rest of the trip.


Day 3 – For today’s ride, we can all relax a bit. We start out with a few kilometers on the road and then head up a scenic river bed with a derelict Kasbah framed in by the sides of the gorge and the snowcapped mountains behind. The valley opens up and we head right up a dry riverbed. It’s flat, but bumpy and the tempo drops a bit. We climb out of the river bed and there is a short climb to the top of a plateau. It’s playtime now with 30 kilometers of rolling flats along the plateau and snowy mountains off on the left. We spin out on the short climbs and scream down the short descents. A bike without brakes would be fine here. Said calls for an early lunch out on the plateau – absolutely beautiful views. For the first time now, we are totally alone. This will become the norm over the coming days. A short ride later, we are back in the populated valley of Bou Tharar. It feels luxuriously green after the morning ride on the dry plateau.


Day 4 – We start out with a short climb and descent into the wastelands between the Atlas and the Saghro. We pedal some pavement and stop for coffee in Kalaat m’Gouna. The spoon stands up in my café au lait and I wonder to myself why anyone would stand in line for Starbucks when there is coffee like this to be had? It’s been a light ride so far, but the going gets decidedly rougher as we head towards the Saghro (or Mordor, as we refer to the sun blasted rocks littering the Martian landscape). It’s hot now. As we turn a bend, I see Said waving us down a small stream where we find a hidden paradise of lush green trees and reeds. It’s time for lunch and the frogs serenade our meal. After, there is toilsome climb through a decidedly rugged and dry landscape. We are rewarded with a final descent to the next lodging – a small gîte in a valley whose primary feature is a pink mosque, totally isolated from any other structure or sign of human presence. After tea, we unload the Land Rover and settle in for the evening. Our solitary existence is shattered by the arrival of an Austrian group, also on mountain bikes. We don’t know what to make of each other as each group is surprised to find the existence of other tourists in this remote place. Before long, we are trading stories and sharing experiences. Their experience seems less positive than ours. They’ve had a few unexpected changes in routing and despite having brand new rental bikes, they are minus a bike (on the roof of their car) and looking fatigued, even if they are 20 - 30 years younger than our group. This exchange reminds me to be appreciative of Heike’s daily bike inspection where he corrects small defects, adjusts tire pressure and ensures a trouble free next ride. 


Day 5 – We say goodbye to our Austrian friends and then head out about 30-45 minutes after them. It’s a nice climb out of the valley which sets us up for some more rolling flats along another desolate plateau. Before lunch, we steer past the Austrians who are having a water break. It seems that they follow the sag wagon instead of having the sag wagon behind at a discreet distance as is the case for us. Personally, I’d rather not be riding in the dust trail of a 4x4 and am again thankful for our trip’s organization. We stop for lunch with stunning views over sheer landscapes. There is a short briefing after lunch – we are going to descend about 1000 meters at one go. There is a sheer drop off the right side and we are advised to maintain speed control. After the descent, there is a flat following the river out of the canyon and eventually we regain the road into the palm oases of the Oued Draa River. We ride on into the oasis until we come to our hotel – decadent luxury compared to the gîte in the Saghro. It’s an 18th century Kasbah complete with rooftop dining overlooking the village and valley. Believe it or not, there is even an in-ground swimming pool! We appreciate the private bathrooms and our first couscous of the week for dinner.


Day 6 – The wake-up is one hour earlier today for the ride that each of us has had in the back of our minds since the briefing back in Marrakech. This is going to be the longest day and the chief obstacle will be the wind. For the first time, we have breakfast in silence without any joking or kidding around. Every morsel of food is consumed in a bid for energy. We sadly say goodbye to Said Hachem the guide & Said the cook. The fellowship of the road has been broken. 


We say hello to Rashid, our new driver and instantly take a liking to his cheerful demeanor and brand new 4x4. At 8:02 we are pedaling across the oasis where we encounter local inhabitants going about their morning business. There is the ruin of a sprawling and ancient Kasbah hidden in the palms and we stop to admire the towers and take a few pictures. One could spend an interesting day wandering around these abandoned ruins that stretch out over several acres and contain stories that span hundreds of years. We leave the heart of the oasis and pedal on the road which surprises us with a few sharp uphill stints that cause our knees to sting. We come out onto the flat and the wind greets us. Heike organizes us into a half chevron spanning the width of the road and we attack with the strongest riders up front. We destroy the 60 km distance to lunch averaging 25 km/hr with long stretches at 30 km/hr. We roll into Zagora like a conquering cavalry brigade about an hour ahead of schedule. Our efforts are rewarded with a 3 hour break at a luxury hotel. We have a swim in the pool and enjoy the “best ever” lemon – chicken tagine in the palm tree shaded garden. 


We attack the next 65 km with a combination of determination and anxiety. It’s a straight dirt road with full head wind. Heike arranges us into a tight phalanx formation, again the strongest riders up front. We stop for a camel crossing photo opportunity (camel cam) and then resume the charge against the wind until we reach the shelter offered by a line of mountains on the other side of this desolate plain. There is a 100 meter climb to get off the plain and my right knee tells me that it’s about done for the week with pedaling uphill. The downhill is again into the wind, but we maintain good speed riding single file to our evening accommodation. We are tired, but it’s been a team effort and I thank the guys who gave me a wheel to hang onto all day. I’d still be out on that road without them.


Day 7 – We have agreed the night before to get up early in order to ride 65 km through the desert to the oasis before lunch. But it appears that we are a bit over-confident from yesterday’s success. There are stretches of soft sand that requires pushing the bike, followed by some butt busting washboard and wrist breaking roughly flat terrain paved with fist sized sharp rocks. It’s well after 1pm before we reach the oasis for lunch and we are physically and mentally spent. But we are only 15 km from the journey’s end and it doesn’t take long before we are joking around and making pictures in an abandoned 4x4 – the Trans Atlas version of desert support, LOL. The last 15 km go by too quickly and we soon find ourselves on the desert dunes doorstep, Chegaga. The dunes swelling back to the horizon line are stunning. 


We congratulate each other in a rather muted manner. The riding is over now and we are all experiencing a sense of loss. Thoughts of our normal existence start to creep in now that the single minded pursuit of the journey has been achieved.


The accommodation feels like a repurposed Hollywood movie set – bivouacs enclosing a courtyard covered with dusty carpets and shaded by awnings. There are tables, chairs, divans, and dust saturated cushions arranged about and we find a shady spot for our celebratory tea. Despite our exhaustion, we see some snow boards leaning against a wall, and it’s off to the dunes to test our “sand-boarding” skills. Later in the afternoon we all pile into a local 4x4 like sardines in a can and head off to the biggest dune for the sunset spectacle. The driver gives us his best Dakar Rally experience and we are airborne during various parts of the ride. After watching the sunset and playing around with the “sand boards” again, we pile back into the 4x4 for a more sober return trip to our accommodation. Dinner is followed by a campfire where we are treated to traditional nomadic chanting and drumming. We are all exhausted and head off to bed while our Berber hosts continue to make music long after we are all asleep.


Epilogue – We are in the car by 8:30 headed back to Marrakech. Our assumption was that we’d head east for an hour to M’hamid and then north on the paved highway. But it’s pretty clear that we are heading north and west. Rashid has another plan and its 3 hours of off-roading through dunes, dry mud flats and stony jeep roads to Foum-Zguid. The scenery is again new and interesting, and we appreciate the fact that we are not back tracking our journey. But by the end of the 3 hours, we all agree our butts were more comfortable on the bike saddles than the car seats. We all cheer when we hit pavement. We take a break at Foum-Zguid, stop for lunch later on for one last lemon chicken tagine, and then climb the pass of the high Atlas on the main ”almost paved” road to Marrakech. We get one last treat as Rashid colorfully navigates the city center traffic to drop the bikes off across town from our hotel. Now our journey is truly complete. We cannot help but feeling out of place in a busy city with all the amenities of unlimited electricity, connectivity and running water. The only thing left to do is head to the Sky rooftop bar where we celebrate with a few buckets of ice cold Casablanca beer. Tomorrow morning we will all go our separate ways, and its hard parting company with my new family. What goes on the road stays on the road.


Some thoughts – this Trans Atlas Bike adventure is considered the most strenuous and has a rating of 5 stars for physical effort. I agree that the ride is demanding, but I’d seriously recommend it for anyone who is “bike fit” and looking for a uniquely physical and emotional adventure. There is no one particular day that would cause someone to require a lift from the sag wagon due to lack of fitness. The rides varied between 4:15 – 6:30 hours of pedaling and 6:30 – 10:00 hours elapsed time from one accommodation to another (including stops). So the key physical requirement is the ability to sit on a bike and keep the wheels turning for the prescribed amount of time. 


The most challenging aspect is to do these 7 full days in a row. Riders used to going hard for fame on Strava and riding through their pain on a long one day or weekend ride will be dismayed to find out that their Strava followers can’t help them when the saddle burns a hole in your bum or your knee ache becomes a full blown tendonitis. Likewise, the journey requires a consistent mental concentration – forgetting to put suntan lotion on would be a disaster, keeping your equipment organized so that you are ready to go every morning takes some effort, and riding prudently while maintaining situational awareness at all times ensures one’s safety. A positive attitude and a certain amount of humility are more important assets than Olympic prowess on the bike.


My personal goal was to finish – and I accomplished this by following Heike’s clear instructions and riding within my limits plus margin. One of the riders was in his mid-60s and he was truly awesome. He wasn’t first to finish any stage, but no one minded the 5 – 10 minutes pause on top of the big climbs until he could catch us up. My teenaged son also participated and with a minimum of bike training – he got himself enough time in the saddle beforehand to be comfortable pedaling all day. And as he was fit from other sports, he could lead the climbs or stay behind and give me a wheel as his whims dictated. 


During my 3 experiences with Trans Atlas Bikes, I can say that all the trips are well organized and expertly guided. The food is good and designed for riding – lots of carbs, salt and liquid. One cannot understate the importance of meals – sitting at the table is the 3rd largest block of time during the trip after pedaling and sleeping. Heike’s role as the mealtime host ensured that the dining norms were understood and he guided the banter to be light-hearted and inclusive. Hence mealtime was a positive and bonding experience. 


The accommodations are appropriate to the location. There are no 5 star hotels in the Saghro, but all the gîte hosts are happy to greet you and offer the best that can be managed in that environment. 


Lastly, we got a firsthand comparison on day 4 and I know I was happy to be with the Trans Atlas group.


Thanks again for a great week!


Cheers,


Charlie





MTB Safarireis Uganda november 2018 - zaterdag, 24 november 2018

Hello Steven,


The trip was great! I really like all accommodations, really lovely places. The food was great and enough. The views were spectacular! Nice single trails on the way from time to time. Good climbs. Friendly people. We saw many elephants on the way, and 5 different kind of monkeys, antelopes and many birds! We could hear hypos from our accommodation. Beautiful tea plantations and amazing mountain views. 

It was one of the nicest experiences I had! 


The crew was great and very friendly. Vans were supporting us with snacks and water. And the bikes were cleaned and maintenance every day. The bike guides were great especially Gerald. He was exceptionally professional, knowledgeable, kind, very good cyclist and trustworthy.


Small delays we had didn’t bother me. It’s Africa 


I managed to see Gorillas! The permits were still available so I bought it last minute.


Thank you for another great mtb experience and I’m looking forward to more trips with TransAtlasBike next year!


Best regards,

Marta

Feedback Patricia en Werner van Hunsel / Trans Hoge Atlas, Saghro en Oasen - zaterdag, 06 oktober 2018
Dag Steven,

De MTB reis was een super ervaring. Het was best wel pittig voor niet – mountainbikers, ook al is je conditie goed, maar we hebben weer veel bijgeleerd . De landschappen waren fenomenaal en de tocht was een heel leuke manier om het land anders te leren kennen. We zijn ook super goed verzorgd door onze gidsen. Said, de chauffeur en lokale gids die altijd geduldig achter ons aan reed, Said de kok die heerlijk eten verzorgde en Wouter, die met iedereen rekening hield.

Dus een mooie reis en ik denk dat we ons in de toekomst nog wel eens in zo’n avontuur storten.

merciekes,

groetjes Patricia en Werner
Bas Boels, deelnemer aan de Hoge Atlas, Saghro en Oasen reis - zaterdag, 24 maart 2018
Dag Steven,

ik heb veel gereisd in mijn leven en kan alleen maar vol lof spreken over deze reis.
Werkelijk een geweldige reis die heelgoed in elkaar zit.
De gidsen waren heel goed zowel Jos als Maruan hebben ons de hele week top begeleid.
Het hebben van eigen koks zorgde ervoor dat niemand ziek is geworden en genoeg te eten had. Zeer goede keuze!
Eigenlijk heb ik alleen maar goede woorden voor de reis!
Wat zou er beter kunnen, een moeilijke vraag om te beantwoorden.
  • De laaste dag was voornamelijk een asfalt route, persoonlijk vind ik ofroad leuker.
  • Iets meer variatie in de lunch is wenselijk.
Meer kan ik echt niet bedenken wat een groot compliment is voor de reis en de organisatie.
Het zal niet de laatste keer zijn dat ik met jullie reis. Roemenie heeft mijn aandacht al 😉

Bedankt!

Met vriendelijke groet,
Bas Boels
Reactie Mountainbike Safarireis Oeganda - vrijdag, 29 december 2017
Hoi Steven,

Dankje voor je bericht, ik reageer graag. 
Het was in 1 woord een geweldige vakantie! Het is vooral fietsen, maar ook gewoon een safarivakantie. We hebben olifanten, nijlpaarden, waterbuffels, heel veel vogels, bokken/antilopen, zwijntjes en heel veel apen gezien. Onverwacht veel.
De onderkomens waren top. De Duitser in het gezelschap had wel commentaar dat douches soms niet warm waren, maar dat is echt geneuzel. Na een hele dag in de hitte is het niet erg om even koud af te spoelen. De afwisseling in onderkomens was groot en uitzichten steeds geweldig. Klein aandachtspunt is de hoeveelheid (en soms het tijdstip) van eten, was soms te weinig om op te fietsen. Het is een idee om altijd een paar extra boterhammen te kunnen smeren om mee te nemen, naast de maaltijden. Afstanden tot maaltijden waren soms fors.
Het contact met de locals was intensief. Je wordt wel nageroepen maar eigenlijk altijd vanuit vrolijke verbazing (zo leek het). Vooral een vrouw op de fiets is daar apart. Kinderen worden overenthousiast als ze ons zien, we hebben er veel blij gemaakt! De routes gaan ook door gebieden waar nauwelijks buitenlanders komen, kun je merken, en dat maakt het echt een pure ervaring.
De verzorging onderweg was goed. Genoeg water en snacks. Het is zeker handig om je eigen sportdrank en snacks mee te nemen, heb ik elke dag gebruikt. Fietsen waren ok. Hardtail was ‘hard’ op de lange dag door het Queen Elizabeth park, maar dat was bekend. Verzorging van fietsen was goed, ketting en derailleurs werden gecheckt en geolied. 
Routes waren echt top, elke dag door een ander landschap. Uitzichten om je vingers bij af te likken. En zoals gezegd, om de zoveel tijd stoppen om apen in de bomen te zien of een ander beest. In het NP stuk of 10 olifanten gezien, waarvan 2 heel dichtbij ivm hun oversteek. Overweldigend. (Leeuwen zagen we niet, maar bleken er wel te zijn geweest in het hoge gras. Zijn we tussendoor gefietst...). Technisch zeker geen moeilijke routes, wel altijd opletten ivm ander verkeer en los zand.
Het klimaat in combinatie met de hoogte waarop je zit is een punt om voor te waarschuwen. De temperatuur lijkt mee te vallen met 30 graden, maar het is benauwd. Ook veel stof. En misschien ook door de hoogte waarop je fietst, ben je sneller moe dan anders (ik wel). De laatste 2 dagen was het koeler, dat was een verademing. 


Behalve Thies was een lokale gids mee, Gerald. Die mocht ervaring op doen. Het was handig om iemand erbij te hebben die de taal spreekt. Bleek ook nog eens een Hele goede gids, fietser en begeleider te zijn.

Nou, dat was het zo ongeveer. Wat uitgebreider omdat je benieuwd was naar de 1e ervaringen. 

Ik zou de reis iedere redelijk getrainde fietser die daarnaast ook het Afrikaanse leven en ritme wil meemaken, EN op safari wil, ZEER aanbevelen!

Nog bedankt voor het kado doen van de extra overnachting, was een leuke verrassing!

Ik wens jou ook een heel goed 2018,
Hartelijke groet, Moniek
Reisverslag Martijn Hendriks september 2017 - maandag, 18 september 2017
Mountainbiken in Marokko; bucketlistmateriaal

Dat het zo onwijs gaaf zou zijn, dat had ik van tevoren niet gedacht. Vijf dagen mountainbiken door het Marokkaanse Atlasgebergte is een fietsvakantie geworden om nooit te vergeten. Met veertien vrienden in hitte, over onverharde wegen en door prachtige landschappen. Ik had het voor geen goud willen missen.

Elk jaar in de eerste week van september wordt er ‘De Hel’ georganiseerd. Wat in 1993 begon – ondergetekende was toen tien en had geen idee – is inmiddels uitgegroeid tot een heuse traditie: een kleine week weg met goede vrienden, racefietsen mee, overdag lekker karren, uitgebreid lunchen, ’s avonds weer goed eten, drankje erbij natuurlijk. En dat allemaal in en rondom een groot gehuurd landhuis.

Zo verbleven we de afgelopen jaren onder andere in Yorkshire, Girona, Toscane en de Dolomieten. Uitstekende locaties, meer dan prima. Maar de organisatie (ondergetekende incluis) van 2017 sloeg even een andere weg in. Geen luxe zoals hierboven beschreven, maar toch werd ‘De Hel’ van dit jaar er eentje als een sprookje uit 1001 nacht.

De reis begint op zondag 3 september en is vanuit Nederland grotendeels geregeld door TransAtlas Bike. Wijzelf bleken niet in staat om lokaal gidsen, hotels, huurfietsen en ga zo maar door te regelen. Steven, de eigenaar van TransAtlas, had die kennis wel en heeft voor ons een meer dan perfecte week afgeleverd. Onze dank aan hem is oneindig.

Aangekomen op het vliegveld van Marrakech staat een taxibusje ons keurig op te wachten en brengt ons naar het hotel. Onderweg nog even pinnen (want dat is de komende dagen niet meer mogelijk) en naar bed. Morgen vroeg weg voor een transfer van twee uurtjes. Weg uit de bewoonde wereld, richting onze gidsen en onze fietsen voor de komende vijf dagen.

En ja hoor, verrek. Daar staan ze ineens: vijftien mountainbikes omringd door Saïd – onze gids voor de komende dagen – en zijn vijf assistenten. Iedereen kleedt zich om, vult zijn CamelBak en rijdt een testrondje. Een uurtje later zit iedereen op de fiets en rijden we weg. Het grote avontuur tegemoet. Weg van alle luxe waar we de voorgaande edities in hebben geleefd.

We rijden gemiddeld 75 kilometer per dag. Met een gemiddelde van tussen de 11 en 14 kilometer per uur. Harder gaat het op de onverharde wegen (of moet ik zeggen ‘wegen’) van Marokko eigenlijk niet. Sommige klimmen zijn lang, steil en zwaar en de afdalingen zijn door losliggende stenen en zand te link om vol naar beneden te rijden. Maar niet hard kunnen rijden is deze week helemaal niet erg. Het landschap is prachtig en elk uur totaal anders. Waar de handen met dit gezelschap vaak onderin de beugel verblijven, zijn ze nu drukker met het maken van foto’s.

Op een gegeven moment dirigeert Saïd ons van de weg af. Het is tijd om te lunchen. Maar niemand heeft onderweg een restaurant gezien. En dat gaan we hier, onder deze paar bomen, ook niet vinden. Of toch wel? Inderdaad. Onze crew heeft een perfecte lunchplaats gemaakt. We nemen plaats op kussens, aan lage tafeltjes en krijgen wat te drinken. Even later staat er een perfecte pastamaaltijd voor onze neus. Daarna volgt vers fruit. We zijn verbaasd, we genieten, we lachen en hebben het fijn.

Het tweede deel van de rit is zwaar. Het is meer dan heet en de weg loopt lang en flink omhoog. Af en toe rust er iemand uit in de zeldzame schaduw of wordt er een bidon in de nek gegooid. Saïd volgt ons met zijn Landrover. De anderen zijn doorgereden naar onze gite voor vanavond.

Het is wennen. De eerste dag off road en in de warmte. Toch haalt iedereen de finish van de eerste dag. In Toufghine krijgen we een glaasje whiskey berber. Alchohol? In Marokko? Het betreft een grap die we de komende dagen nog vaak zullen gaan horen: whiskey berber blijkt een kopje muntthee.

Slapen gaat op matrasjes, knus naast elkaar en onder onze zelf meegebrachte slaapzakken. De wielerkleding hangt buiten te drogen aan het huis van de buurman. Saïd en zijn mannen slapen naast de fietsen en op de auto. De maan schijnt fel. Het is fijn in Marokko.

De tweede etappe begint spectaculair! Het water staat laag genoeg en dus kunnen we door de rivierbedding mountainbiken. Over grote keien en door stromende beekjes. Het water staat soms hoger dan de assen, voeten zijn kletsnat, maar niemand die klaagt. Het is hier prachtig rijden, het is een totaal andere wereld en we hebben het onwijs naar ons zin.

Onderweg passeren we kleine dorpjes waar mensen gelukkig, maar toch ook primitief leven. Jochies van tussen de drie en acht jaar willen ons allemaal een highfive geven als ze ons zien. Ze lachen, springen (één keer gooit er iemand een steen) en vragen om balpennen en snoepjes. Het is aan de ene kant mooi om te zien dat die kinderen zo gelukkig worden van een paar passerende MTB’ers. Aan de andere kant is er bij mij enig schuldgevoel. Wij in Nederland zo veel, en zij hier zo weinig…

Het laatste stuk gaat over asfalt en is vol wind tegen. Ik heb mijn slechtste moment van de week en kom als laatste aan. Midden in de woestijn, vlak bij Toundoute is ons verblijf. We worden door de eigenaar hartelijk welkom geheten. Whiskey berber? Iedereen knikt.

De drie dagen die volgen zijn elke keer anders. De kleuren van de bergen veranderen van rood via groen naar zwart. Het is adembenemend om te zien en verdraaide lastig te vangen op een foto. Onze meefietsende gidsen, Youssef en Mustafa, kennen de streek als hun broekzak. Ze gidsen ons door moeilijk begaanbare gebieden, maken een praatje in prima Frans en hebben lol in hun werk. Over waarom ze mouwstukken dragen in deze temperatuur stelt niemand een vraag.

De plekken waar we overnachten voldoen waar ze aan moeten doen: een bed, een douche en een stopcontact om de Garmin op te laden. Meer is er vaak niet en dat is ook helemaal niet nodig. Maar áls je dan vraagt om een cola, stapt de eigenaar net zo makkelijk op de fiets om dat voor je te gaan halen. De mensen die we ontmoeten zijn meer dan vriendelijk.

Op donderdag rijden we onze wedstrijd op de flanken van de Tizi-n-Tazzazert. Twintig kilometer lang onverhard omhoog, met af en toe een stukkie naar beneden. Ik rijd uit het vertrek – naar goed gebruik – als een malle weg. Na drie kilometer word ik ingehaald door de grote meneren. En zit de winst er deze editie ook weer niet in. Goh! Op de finish rijdt winnaar J. kilometers door naar beneden: parcourskennis van lik-me-vestje. H. leeft een klein uur in de veronderstelling dat zijn naam in de beker zal worden vereeuwigd. De jury beslist anders.

Na een nacht in een tent in the middle of nowhere rijden we op vrijdag de laatste 25 kilometer over een mooie weg naar N’Kob. We geven vol gas, er verschijnen mooie stofwolken achter ons. Bij een tankstation nemen we afscheid van onze zes begeleiders. Zij hebben deze trip tot een groot succes gemaakt. We frissen ons even snel op, drinken een cola en stappen in een taxibusje dat ons in zeven uur terug naar Marrakech brengt. Terug naar de bewoonde wereld.

’s Avonds slenteren we over het beroemde Djema el Fna, een groot plein in het hart van Marrakech, in de medina. We ruziën met taxichauffeurs over de ritprijs en belanden per ongeluk in een toeristentent met buikdanseressen. De ober vraagt ‘Holland? You want Heineken?’ We kijken elkaar met een schuin oog aan en knikken. Ze smaken prima.

Vijf dagen mountainbiken (zondag 16:30 vertrek, zaterdag 15:00 terug op Schiphol) in Marokko kost inclusief alles (eten, drinken, Nederlandse reisorganisatie, lokale gidsen, vliegtickets, fooien, fietshuur, uit eten in Marrakech) ongeveer 950 euro. In september is het nog rond de 30-35 graden Celsius. Af en toe uitschieter naar de 40.
Erwin D.: deelnemer op de Marokkoreis Hoge Atlas, Saghro en Oasen - donderdag, 30 maart 2017
Dag Steven

Ik heb ongelofelijk genoten van de reis. Niet enkel van het fietsen maar evenzeer van het landschap en de cultuur.

Wat de fietstochten betreft waren ze prima, stevig maar niet overdreven. De 3 sterren klopt volgens mij, ik ben niet de best getrainde fietser maar heb toch alle kilometers perfect kunnen afwerken, korte en lange tochten.

De tochten waren heel mooi en gevarieerd, elke dag kregen we andere landschappen voorgeschoteld, het bleef me verrassen!

De overnachtingen waren prima, ook mooie variatie van basic tot heel comfortabel.

Je plaatselijke crew waren fantastisch. Said is een machtige kerel, deskundig maar ook heel humoristisch. Ook Mustafa en Chaled waren super. Zowel Steven (Decroock) en ik hadden het geluk Frans te spreken en hebben heel veel van Said en Mustafa opgestoken over het land en de Berbercultuur, een onverwachte meerwaarde op deze fietsvakantie.

Puike prestatie van je crew om elke dag eten voor te schotelen voor een toch wel grote groep met een primitieve veldkeuken.

Negatieve punten, misschien is een groep van 16 personen vrij groot, het was soms wachten op wie achter was maar met zo’n landschap heeft me dat niet echt gestoord. Eigenlijk geen negatieve punten.

Voila, ik kan je enkel maar feliciteren met je organisatie want ik ben uitermate tevreden over de trip!

Vriendelijke groeten

Erwin
Josef uit Duitsland. Deelnemer op de Karpatenreis augustus 2015 - vrijdag, 28 augustus 2015
Dear Steven,

We had an exciting week in Romania. The guide was an exceptionally friendly, knowledgeable and fit tour guide. I very much enjoyed the great countryside in Romania. The tour was a great mix of single trails, downhill passages and nice climbs. Overall this was a tour we will recommend to our friends.

Greetings 

Josef
Dig Zweedijk (Roemenië reis) - maandag, 29 september 2014
Gisteren terug gekomen van onze reis die geweldig was. Ondanks dat de weergoden niet elke dag meewerkten, we hadden mist regen hagel en zelfs een dag sneeuw maar volop genoten….:)

Mihai was een perfekte gids kent de streek als geen ander , overnachtingen zijn ook voldoende.

Dit alles een aanrader!

Groeten,

Dig Zweedijk
Peter Boulle uit Vlaanderen, deelnemer aan de Trans Atlas reis Noord-Zuid - dinsdag, 14 mei 2013
Steven,

Allereerst wil ik je bedanken voor de ongelooflijke service die je geboden hebt na mijn avondlijk telefoontje. Dit lukt waarschijnlijk hier in België zelfs niet, 's avonds probleem melden en de volgende ochtend bij het betreden van de kelder reeds vaststellen dat de "ontplofte" binnen- en buitenband reeds zijn vervangen.

De reis is voorspoedig verlopen en ik heb ongelooflijk genoten van de diversiteit aan landschappen en natuur die quasi dagelijks wijzigden. Uw aanbod naar "De Karpaten" kan me tevens bekoren maar hieromtrent neem ik later nog contact op.

Vriendelijke groeten, Peter De Boulle (Vlaanderen)
Debora en Sebastiaan, deelnemers aan de MTB reis Hoge Atlas, Saghro en Oasen - woensdag, 10 oktober 2012
Beste Steven,

Inmiddels zijn wij een week terug van ons avontuur in Marokko. Bij deze willen we ook jou laten weten dat we een fantastische week hebben gehad! We hebben genoten van alle nieuwe indrukken en de prachtige fietstochten die jullie voor ons uitgezet hadden (zowel qua omgeving als de technische uitdagingen en afwisseling erin).

De organisatie was top! Ook onze complimenten voor Derk-Jan. Hij is echt een goede reisbegeleider: vriendelijk, heldere communicatie, houdt rekening met de verschillende niveaus in de groep, goede zorg voor het materiaal. Bret hield als "volger" ook een goede afstand tot de groep (wij waren vooraf een beetje bang voor "geronk"van een 4x4 in je nek, maar dit was zeker niet het geval). Ook hij bood goede assistentie. Gaaf dat hij nog een keer extra de berg opreed (met 3 man op het dak!) voor een extra afdaling bij zondondergang op de tweede dag.

Ook de Marokkaanse gids Yousef en de Kok Mohammed waren zeker van toegevoegde waarde. Echt een luxe dat er altijd water in de buurt is en lunch en avondeten klaarstaan en je dus alleen aan fietsen hoeft te denken.

Ook over de accomodaties waren we zeer tevreden. Het geeft weer extra waardering voor het sanitair thuis ;-). Alle accomodaties voldeden aan de verwachtingen, maar die van de laatste nacht in de bergen overtrof onze verwachtingen. Echt een cadeautje van luxe na 5 dagen fietsen!

Als we dan toch verbetertips zouden moeten geven (kleine puntjes op de i) dan wat tips voor op het meeneemlijstje: oordoppen (tegen snurkende medereizigers, haangekraai en vooral Marokkaanse trouwerijen...;-)) en wellicht een gelpad zadel (of het eigen zadel) voor diegenen met een gevoelig achterwerk... De mogelijkheid tot het huren van een Full-Suspension fiets.

Kortom bedankt voor deze superreis! We zullen hem zeker aanraden bij andere MTB avonturiers. Je mag deze reactie ook gebruiken voor promotie, dus plaats hem gerust op jullie website.

Met vriendelijke groet, Debora en Sebastiaan
Henk Dijkink, deelnemer aan de MTB reis - donderdag, 17 november 2011
Even laten weten dat ik een fijn verblijf in Marokko heb gehad. Als oudste van de groep heb ik me goed kunnen weren. Elke etappe had zo zijn eigen uitdaging.

Organisatie was perfect. Alles goed geregeld, incl. afhalen van vliegveld en retour. Prima op tijd, puntueel: dat is nog wel eens anders in dit soort landen, is mijn ervaring. Prima op tijd, vriendelijk Marokkaanse personeel.

En een mooie, pittige tocht, met prima fietsweer. En Jesse heeft uitstekend zijn best gedaan. Prima gids, behulpzaam, informatief, rustig. 

En een leuke groep, dat moet ook klikken! Maar de mix van Engelsen, Belgen en NL-ers was homogeen.

't Is dat het landschap in de Atlas en de Saghro zo op elkaar lijkt, anders was de keuze voor nog een tocht in Marokko niet zo moeilijk! En trouwens ook nog dank voor de info vooraf.
Danny uit België - zaterdag, 17 oktober 2009
Hoi Steven,

Met deze mail wil ik je nog even bedanken voor de prachtige fietsreis die we zojuist hebben beeindigd . Ik ben zodanig onder de indruk van het landschap de pistes de techniche afdaling en het land op zich dat ik er over denk mij terug in te schrijven voor de reis in februari Marroko is fun factor 10 voor het mountainbiken.

Bedankt en waarschijnlijk tot gauw, Danny en Luk (deelnemers mtb-reis 17-24 oktober 2009)
Een deelnemer van de reis 1-8 november 2008 - donderdag, 13 november 2008
Aan onze beste vriend Steven, Mag ik een dankwoordje tot jou richten, voor de geslaagde toffe vakantie, die waarschijnlijk voor ons allen, één van de mooiste en avontuurlijkste MTB reizen was dat wij ooit meemaakten! Voor de inschrijving werd er al van jou kant, steeds vlot geantwoord op alle e-mailtjes die ik jou toe stuurde, die mij toen gerust stelden over de onbekende, heel moeilijk lijkende meerdaagse MTB toer tocht. Achter af gezien was het voor mij althans één van de onvergetelijkste reizen die ik ooit heb mee gemaakt. De tocht was adembenemend mooi (letterlijk en figuurlijk).

De groep was fantastisch!!! Iedereen had hetzelfde op het oog: namelijk het avontuurlijke, het sportieve, de team spirit en de hulpvaardigheid. Daardoor zat de sfeer er ook goed in de ganse week. Het mooie weer deed natuurlijk ook zijn duit in het zakje. Jammer van de eerste dag. Het aangekondigde parcours kon niet gereden worden door de regen van de vorige dagen en dan de pech van de lekke banden. Maar ja, niemand had dit in de hand en dit werd met een vleugje humor rap weg gelachen.

Dan toch nog een mooie rit gehad die zondag. De ritten waren perfect verdeeld qua moeilijkheidsgraad. De moeilijkste in het begin van de week en naar het einde toe van de week kwam het makkelijker, met op vrijdag de koninginnen rit door de oases.

Van het eten was er zeker niets op aan te merken. s ’Middags was steeds een waar etensfestijn. Praktisch elke dag warme schotel, met zoveel keuzes met als extras nog de jampot, de choco pot, de kaasdoosje, de yoghurtjes voor wie nog niet genoeg had met het warme eten. Ook kregen wij elke middag onze trouwe banaan aangeboden, die door allen rap verslind werd.

Onvoorspelbaar, wat er steeds op het menu stond, die steeds heel variabel was. Zelfs cola als drank ontbrak er niet! Kortom lekker eten was er steeds in overvloed en een betere maaltijd konden wij ons niet inbeelden!

De hotelletjes, waar wij overnachten, waren leuk. Het bivakken was ook iets die perfect paste in deze tocht. En de laatste nacht in de Kasba was super de luxe.

De inzet van jou Steven was ongelofelijk, je stond steeds klaar om ons te helpen waar nodig; waar haalde jij alle energie vandaan om er elke dag weer tegen aan te gaan? Kon je ons niet meer volgen op de single tracks, dan reed je vele kilometers om, om ons toch maar weer op te vangen aan de andere kant.
Je was als een vader die waakte over onze toffe groep. Geen ketting bleef ongesmeerd s ’morgens, geen probleem om rem blokjes en rem kabels te vervangen, je ontpopte je als een echte fietsmaker.

Ik denk dat iedereen zich ten volle geamuseerd heeft, want de groepssfeer was enorm goed, ik heb nooit niemand één woord negatief horen zeggen, wat het extra plezant maakte. Hopelijk ben jij na de toffe reis heelhuids terug aangekomen in Fez.

Waarschijnlijk had je de volgende dagen nog heel wat werk aan het reinigen, het nazien en het herstellen van de huur fietsen. De MTB fietsen waren wel degelijk kwaliteit fietsen die het ruige terrein aankonden. Persoonlijk had ik er zeker geen klagen over.

Kortom: een DIKKE PROFICIAT voor de geslaagde fiets vakantie en dat kan ik waarschijnlijk wel zeggen uit naam van onze ganse groep. Ook dank aan onze Marokkaanse gidsen, kok en chauffeur die ook hun beste beentje voor gezet hebben.

Bedankt voor de SUPER VAKANTIE!!!! Ook namens alle mede vrienden van onze toffe groep.
Claude Ampe - woensdag, 29 oktober 2008
Ik wil je nog eens erg hartelijk bedanken voor de schitterende reis. Het traject was subliem en met enorm veel variatie. We zijn vol lof over je tomeloze inzet, nooit versagend enthousiasme en geestdrift. we zijn nog allen volop aan het nagenieten. Nogmaals erg bedankt!

Als je ooit goede referenties nodig hebt, aarzel niet! veel groeten Claude (deelnemer mtb-reis 18-25 oktober 2008)
Triple 7 Bike Team, Elburg - dinsdag, 01 april 2008
Frank schrijft:

Eind april 2008 gingen 9 jongelui met 3 oude luie leiders voor een mountainbike reis naar Marokko. Na maanden van voorbereiding en training was het zover. Een prachtige voorjaarsdag was het begin van onze mooie vakantie. De vlucht naar Casablanca verliep zeer voorspoedig. Steven, onze Nederlandse reisgids, die woont in Marokko, heette ons welkom en op de luchthaven dronken we ons eerste Afrikaanse colaatje!
Onze bagage vloog door de lucht op het dak van de bus en onze Marokkaanse chauffeur bracht ons in een half uurtje naar ons hotel in Casablanca, waar we direct ons bed opzochten!

Na een rustig ontbijt, stapten we rond 9.30 uur in de bus voor onze rit naar de Midden-Atlas. We zagen letterlijk uit naar de bergen, want hier hebben we maanden naar toegeleefd. Het landschap veranderde en de bergen begonnen zich af te tekenen aan de horizon en rond 14.00 uur was het zover; we mochten onze stalen ros beklimmen en ‘los’! GEWELDIG; eerst een afdaling van zo’n 4 of 5 kilometer! Echt kicken, gewoon. Dan krijg je ook een vaag vermoeden dat je een keer ophoog moet met je MTB, en de eerste berg, die loog er dan ook niet om! Dat was toch wat anders dan de berg waar wij op getraind hadden… en de ondergrond ook. Maar voor de meesten was de uitdaging daardoor alleen maar groter! Zo’n 40 km verderop en zo’n 5 lekke banden later, sloegen we onze tenten op. De bezemwagen ontmoette ons op een afgesproken plek en had onze bagage al uitgeladen! Terwijl wij onszelf en de tenten installeerden, werd de maaltijd voorbereid en viel de duisternis in. De eerste stoere verhalen vlogen je om de oren en hier en daar viel er ook al bijna een oogje dicht… Wat een sfeer!

FIETSEN! Afwisselend asfalt, zand en grint. Klimmen, dalen of vals plat… in de afdalingen is het opletten. En bij het klimmen doorbijten! Een aantal komen zichzelf en elkaar flink tegen. Een test voor je conditie en mentaliteit. En ook of je bereid bent er motiverend voor de ander te zijn, als je moet wachten of ‘slepen’. De training vooraf was dus echt niet alleen voor de show…. En als je even een stukje plat hebt, of stil staat; wat een uitzichten! De Atlas is adembenemend. Wat een kleuren, vormen en panorama’s. Tussen de middag krijgen we een kijkje in het huis en leven van de plaatselijke bergdorpbewoners. Ze leven eenvoudig en delen hun kamer met ons tijdens de lunch. Het eten is eenvoudig maar effectief. ’s Avonds kamperen bij een rivier met kampvuur en een ongelooflijk heldere sterrenhemel.

Fietsen! Inmiddels hebben we heel wat hoogte meters gemaakt op de pedalen en zijn we ruim boven de 2000 meter! We overnachten op een prachtige plek tussen de bergen aan een rivier. De vermoeidheid begint z’n tol te eisen. Energierepen zijn niet aan te slepen…. Niet iedereen houdt het vol en door de vermoeidheid gebeuren er een aantal valpartijen. Gelukkig geen ernstig letsel, maar wel flinke blauwe plekken en een open kin…. Ook die voorbereiding (EHBO enz….) was niet voor niks! De beloning aan het eind bestaat uit een laatste prachtige klim (sneeuwtoppen in de verte !!!) en een geweldige afdaling. En dan een erg leuk guesthouse in de bocht van een riviertje. Als je wilt, mag je helpen bij het slachten van een kip of geit… Houdt jij de kop vast?

Inpakken maar…. We zitten midden in Marokko en het vliegveld is best een eindje rijden. Zodra we de vlakte inrijden, stijgt de temperatuur en zien we achter ons de contouren kleiner worden. In de schaduw nuttigen we een heerlijke lunch, die ons wat terugbrengt in europese sferen; PIZZA!!! Na het inchecken frissen we onszelf op voor een heerlijke wandeling naar een restaurant voor de slotmaaltijd in een goed restaurant! De hoogtepunten (niet zo moeilijk in de bergen) worden nog eens op een rij gezet…. Dit was ongelooflijk mooi! En als groep hadden we niet gedacht dat we zo naar elkaar toe zouden groeien. Deze ervaring zal ons echt bijblijven!

Vliegen! We gaan naar huis…. Dit keer wel vertraging, maar niemand die dat een ramp vindt. Foto’s worden bekeken en druk ge-sms naar huis dat we wat later komen…. De stuiterlanding is er ook 1 om niet te vergeten. Zelfs de ervaren vliegeniers onder ons keken hier wel wat van op…. Volgens ons een PIO (piloot in opleiding). Maar wel veilig thuis!

Marokko is prachtig en zeker een aanrader voor mensen die écht wat anders willen zien en beleven!
Rijwielpaleis Bilthoven Marokko Mountainbike Vakantie 2007 - zaterdag, 03 november 2007
Door Joke Vermeer:

Al voordat ik dit jaar naar de Alpen was vertrokken, had ik me laten overhalen om nog een tocht te gaan maken en wel naar Marokko. Het begon allemaal met een grap, zo van Joke is alleen maar 4 sterren hotels gewend, die durft niet door de woestijn te fietsen en in tentjes te slapen, samen met snurkende kerels en vreemdsoortige beestjes. Eerlijk gezegd moest ik ook wel even aan dat idee wennen, maar geen gezeur, ik ga mee!

Zaterdag 3 november vertrekken we om 8.00 uur vanuit het Rijwielpaleis in Bilthoven richting Brussel Airport, fietsen en bagage inchecken en hopen dat alles heel overkomt in zo’n Marokkaanse jet. We vliegen via Casablanca naar Marrakech en dat hotelletje daar zag er dus prima uit! Misschien valt het allemaal best mee.

Zondag vertrokken we met de bus richting Atlas gebergte, de omgeving veranderde al snel van vlak naar heuvelachtig om uiteindelijk terecht te komen tussen heus geen lullige bergen, rotsen en zand, woest en onherbergzaam, ken je hier fietsuh?? Dit moet het einde van de wereld zijn. Maar je kan hier fietsen en hoe!

De eerste 35 kilometer gingen we vooral naar beneden, wow, heftig met al die keien. Na een prachtige tocht is het inmiddels donker geworden als we aankomen bij Berberse boeren, waar we zullen gaan slapen, maar niet voordat we couscous gegeten hebben, best lekker hoor, ook nog even genieten van een alcoholische versnapering, die we van het vliegveld meegenomen hadden. Kon ff geen douche vinden, wel een hamam??? Vierkant hokje met emmer water, wat een feest.

Maandag was wederom een prachtige zonnige dag. We fietsen eerst enige tijd over de glooiende woestijn, soms komen we kamelen tegen en schapen en een reuzentor ieeeek, uiteindelijk komen we bij onze eerste echte klim, waar we dan ook een paar uurtjes zoet mee zijn. De afdaling was welkom, de lunch ook, op matjes vlak bij een rivier, heel idyllisch, cappuccino please? Nee dus thee, je weet wel met die groene blaadjes. ‘s Middags een prachtige tocht, steile klimmen, mooie afdalingen, er kwam geen einde aan en het was alweer donker toen we aankwamen bij een heus "hotelletje"met bedden, couscous en een …..douche!!!!

Dinsdag 6 november, ontbijtje met oliebollen?? Lekker relaxed dagje, al na een uurtje fietsen komen we langs een soort cafeetje met cafe aux lait yesyes, stoppen dus, lekker op een zonovergoten terras met een overweldigend uitzicht, iets langer dan gepland blijven we hier zitten, super! Ergens in the middle of nowhere hebben we een overnachting in een lemen hut, hier hebben we zelfs nog met Marokkaanse mannen op Marokkaanse muziek, Marokkaans gedanst, hihi. Ook hebben wat Marokkaanse jongens de moeite genomen om in een kilometers verderop gelegen stadje met een aftands autootje illegaal bier te halen voor ons!! gezellig gezellig.

Woensdag fietsen we eerst door een aantal dorpjes, voor zover je het dorpjes kan noemen, twee huizen, 15 kinderen en een boomgaard(je). Na wederom een zeer uitdagende klim van een paar uur, wordt er op het toppie van de berg gelunched, rijst, groente, vis, prima dus. De afdaling ging zeeeer snel en voor het donker arriveerden we op onze slaapplaats….. Samen in een tentje met Petra, die liever niet bij haar snurkende schatje wilde slapen, die we overigens toch wel hoorden!! Gelukkig geen beestjes gevoeld vannacht.

Ontbijt met pannenkoeken, hoe maak je hier nou pannenkoeken? En …thee. Urenlange singletracks, geweldig!! rotsen, water, zand, kompleet met steile klimmetjes en spannende afdalingen, alle uitdagingen waren aanwezig. Wederom bij boeren geslapen, er was zelfs een heus toilet! Ook werd er deze avond nog een schaapje geslacht voor de avondmaaltijd, ech waar!! Gegrild en in stukken gesneden, doe mij maar ff niet. Een voorstelling van dansende meisjes en jongens in een zogenaamde huwelijksdans, als afsluiting van weer een heel bijzondere dag.

Vrijdagochtend word ik wakker door de geur van vers gebakken pannenkoeken, het aankleden gaat me al een stuk beter af, als volleerd wildernis bikester schiet ik in mijn fietskleding, die door het beperkt aantal broekies en shirtjes wat je mee kan nemen, ietwat vreemd begint te ruiken, whatever! Vandaag zijn we na een prachtige tocht het Atlas gebergte uitgefietst en na een relatief vlak stuk komen we in een redelijk beschaafd dorpje, behalve dan die koeien- en schapenkoppen langs de weg. Cafe au lait en mobiel bereik, eindelijk de kindjes bellen !! Snifsnif. ’s Middags nog een mooie tocht gefietst, met toch wel een beetje een melancholisch gevoel.

Laatste fietsdag, het einde nadert. ’s Middags gaan we met de bus terug naar Marrakech. Zaterdag word ik wakker in een super de luxe hotelkamer met bad, ik heb er al twee keer ingezeten, hmmm lekker lekker! Die middag vertrekken we naar een Riad, midden in de stad, een Riad is een traditionele Marokkaanse woning, geheel gerestaureerd en in de originele staat terug gebracht, een soort privé hotelletje, echt supermooi. Marrakech is erg druk en toeristisch, maar zeker de moeite waard, shoppen in de souks, een eindeloze markt met souvenirs, waar ik heb leren afdingen, het barst er van de terrasjes en restaurantje, we blijven hier nog twee dagen, dan gaan we weer naar huis.

Toch wel een beetje weemoedig vertrekken we die maandag richting Marrakech Airport, na een onvergetelijke ervaring, waar ik nog lang van zal nagenieten.

Evert en Bea bedankt voor het organiseren van deze reis, toppie !! Ook de rest van de medereizigers, Theo en Petra, Niels en Inge, Maurice, Bob, Jan, Jeroen, Klaartje en Lex, Boer, BEDANKT VOOR DE GEZELLIGHEID. Rijwielpaleis Bilthoven
Share by: